Vrijdag 17 februari 2013
Een prachtige wedstrijd. Niet één partij binnen de eerste tijdscontrole uit en dan uiteindelijk toch weer net één punt te kort komen. Het mag best tot tevredenheid stemmen. De eerste uitslag viel pas na de tijdscontrole, dat zegt ook wel iets.
Met de aanwezigheid van Peter Koopen, Peter Noé en Ruud van Schie werd het nog een extra aangename avond. Er werd zelfs al gesproken over het houden van een (vóór)zomertoernooi, zoals we er in het verleden zo veel hebben gehad. Wie weet.

1. Richard Bos (1255) – Luc Terweyden (1235) 1-1
1. 32-28 19-23; 2. 28x19 14x23; 3. 37-32 10-14; 4. 34-29 23x34; 5. 39x30 16-21; 6. 31-26 21-27; 7. 32x21 11-16; 8. 44-39 16x27; 9. 41-37 6-11; 10. 50-44 18-23; 
Richard laat zich niet verleiden om op die schijf 27 te jaren: het zou alleen maar hout kosten.
11. 40-34 13-18; 12. 46-41 1-6; 13. 33-29 20-25; 14. 37-31 17-22; 15. 41-37 9-13; 16. 30-24 23-28; 17. 38-33 3-9; 
Het wordt al vroeg leuk. Er zijn mensen die ’s nachts gillend wakker worden omdat ze van zo’n stand hebben gedroomd. Anderen dromen er juist van.

Maandag 23 januari 2023

Dat viel nog niet tegen dus. Op verlies hadden we gerekend, maar dat we nog zo dicht bij een gelijkspel zouden komen, hadden we niet verwacht. Het geeft in elk geval weer hoop voor de toekomst.

1. Kees Thijssen (1486) – Richard Bos (1255) 2-0

1. 32-28 19-23; 2. 28x19 14x23; 3. 37-32 10-14; 4. 35-30 20-25; 5. 33-29 14-19; 6. 40-35 9-14; 7. 41-37 3-9; Een opening die er mag zijn. 8. 45-40 5-10; 9. 46-41 23-28; 10. 32x23 19x28; Daar moet je toch eens goed naar kijken. Geen wonder dat beide spelers nogal wat tijd nodig hadden. 11. 30-24 16-21; 12. 31-26 18-23; 13. 29x18 12x23; 14. 50-45 11-16; 15. 36-31 7-11; 16. 38-33

Nu ziet die situatie er voor zwart toch gevaarlijk uit. 34-30 dreigt en 13-18 helpt daar niet tegen. Wit dacht nog een oplossing te vinden, maar de voorpost raakt daardoor geïsoleerd.
Met 17-22, 23-29, 14-20 had zwart de stand nog gelijk kunnen houden, maar hij meende iets anders te zien. 16. - - 25-30; 17. 34x25 23-29; 18. 33x22 29x20; 19. 41-36 17x28; 20. 26x17 11x22; 21. 31-27 22x31; 22. 36x27 Zo blijft de stand ok nog even gelijk, maar de vraag is of die zwarte voorpost nog wel kan worden verdedigd. Het blok op de lange vleugel staat door het ontbreken van schijf 3 en 5 wel heel vervelend. 22. - - - 8-12; 23. 43-38 12-18; 24. 48-43 20-24; 25. 38-33 De aanval wordt ingezet. 25. - - - 18-22; 26. 37x18 13x22; 27. 43-38 En ziende dat de schijf niet te houden is, geeft zwart de strijd op. Hij kan nog 9-13 spelen, 38-32 13-19, 32x23 19x28, 42-38 en nu is de schijf niet meer te verdedigen: 4-9, 38-32 9-13, 13-19 25-20 !!! Terecht opgegeven.

Vrijdag 13 januari

De geschiedenis
Een overzicht van de eerder gespeelde wedstrijden:

 8 december 2005 K&G – EDC 3-5
 7 maart    2010 K&G – EDC 2-6
22 oktober  2012 K&G – EDC 2-6
26 februari 2018 K&G – EDC 4-4
19 oktober  2018 EDC – K&G 5-3
14 oktober  2019 K&G – EDC 2-6
 7 oktober  2022 K&G – EDC 2-6

26 februari 2018 moesten we het met drie man opnemen tegen vier.
Geen enkele nederlaag dus tot nu toe en Richard had op bord 1 ook al zijn partijen gewonnen. Vol goede moed zagen we de wedstrijd dus tegemoet, maar de verrassing kwam al bij de opstelling van de tegenstanders. Het is toegestaan om met de opstelling te rommelen, wij hebben het in een grijs verleden ook wel eens gedaan, maar het kan de uitslag natuurlijk wel beïnvloeden.

1. Richard Bos (1255) – Wim Könst (985) 1-1 (4)

Deze week overleed op 88-jarige leeftijd Dirk Roosendaal, tot we met de clubavonden stopten een gewaardeerd lid van de club.
Ik kwam zijn naam het vroegst tegen in de eindstand van het seizoen 1955-1956, hij zal dus net 20 zijn geweest toen hij zich aanmeldde als lid. Hij eindigde dat jaar als derde in de tweede klasse, niet gek voor een beginner. We hadden in die jaren drie klassen, dus moet men al bekend zijn geweest met zijn kracht. Hij zou echter zijn leven lang op dit niveau blijven spelen: bovenin de middengroep, te sterk voor de meeste tweede klassers, de toppers moesten behoorlijk oppassen tegen hem. De jaren erop werd hij 4de, 9de en 7de, maar in het seizoen 1959-1960, het jaar waarop er zo maar 13 jeugdleden bijkomen, staat hij niet in de ranglijst, het jaar erop evenmin. Er staat me iets van bij dat het met zijn werk te maken had. In 1961-62 was hij weer terug en hij zou niet meer stoppen, tot de tijd dat hij zichzelf te oude begon te vinden, die gelijk viel met het verval van de club.

Dirk is geboren aan de Zuider-Boerenvaart en na zijn trouwen ging hij daar ook wonen, een paar huizen vanaf zijn geboortehuis, in een van de twee kleine huisjes op de hoek van de Klopperstraat. Ik zag dat het pand er nog steeds staat, maar dat er nu één huis van is gemaakt. Dirk is één van degenen met wie ik het vaakst thuis heb gedamd en dat gebeurde voor het eerst al in díe woning. Later woonde hij aan de Begoniastraat en daarna, tot het overlijden van zijn vrouw, aan de Berkenlaan.

Doordat Dirk een speler was tegen wie je meteen serieus ging zitten nadenken – dat scheelt nog wel eens – wist ik de meeste partijen tegen hem te winnen. Een enkele keer werd het remise en twee keer had hij me te pakken. Een daarvan was nota bene bij mij thuis in Westwoud, in 1984, maar die partij vergeet ik het liefst. Ik had zwart:
1. 33-28 18-22; 2. 38-33 12-18; 3. 43-38 18-23; 4. 49-43 13-18; 5. 31-27 22x31; 6. 36x27 17-21; 7. 33-29 8-13; 8. 39-33 2-8. Met een schijf achter opgeven? Dat gebeurde in die tijd blijkbaar.
Mijn tweede verliespartij tegen Dirk dateert van 1998. Dat was met deze slotstand en wit (Roosendaal) aan zet:

Mijn laatste zet was 3-8 geweest. Dit soort fouten werd door Dirk absoluut afgestraft.

Een knappe foto van Dirk achter het bord heb ik niet kunnen vinden. Het fotootje bovenaan knipte ik uit de groepsfoto die was gemaakt ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan van de club, in 1971. Ik heb nog drie keer moeten kijken of hij het wel was………
Ik heb nog eens in mijn archief gezocht en vond toen onderstaande partij die een goed beeld geeft van het spel van Dirk.

wit: Karel van der Hoven, Damlust

zwart: Dirk Roosendaal, EDC

13 november 1995, gespeeld in Enkhuizen.
01. 33-28 18-23; 02. 31-27 12-18; 03. 34-30 20-24; 04. 37-31 07-12; 
05. 41-37 02-07; 06. 39-33 15-20; 07. 44-39 10-15; 08. 46-41 04-10; 
09. 30-25 17-22; 10. 28x17 12x21; 11. 33-28 21-26; 12. 39-33 07-12;
13. 43-39 12-17; 14. 49-43 17-22; 15. 28x17 11x27; 16. 50-44 24-29;
17. 33x24 20x29; 18. 39-33 19-24; 19. 44-39 14-19; 20. 40-34 29x40;
21. 35x44 01-07; 22. 33-28 22x33; 23. 38x20 15x24; 24. 42-38 10-14;
25. 44-40 07-12; 26. 47-42 05-10; 27. 39-33 23-29; 28. 27-22 18x27;
29. 31x22 12-17; 30. 22x11 16x07; 31. 33-28 10-15; 32. 43-39 08-12;
33. 36-31 15-20; 34. 39-33 12-18; 35. 40-35 29-34; 36. 28-23 19x39;
37. 38-33 39x28; 38. 32x01 en zwart geeft op.
Jammer van die 12-18. Bij 13-18 had ik het nog wel eens willen zien. Maar ik wil nog even naar de stand na de 29ste zet van wit.

Zwart ruilde nu 12-17, maar wat gebeurt er op 12-18? Hier staat zwart helemaal niet minder, en dat nog wel tegen een gerenommeerde hoofdklasser.
Dirk Roosendaal is niet meer, maar die hem hebben gekend, zullen hem niet vergeten. Hij ruste in vrede.

[De webmaster heeft nog wel een foto van Dirk achter het dambord gevonden]

Zaterdag 17 december 2022
En het zag er nog wel naar uit dat we minimaal gelijk zouden spelen. Zie hier de partijen.

1. Richard Bos (1255) – Victor Voskuil (1239) 0-2
1. 34-29 17-22; 2. 40-34 11-17; 3. 45-40 6-11; 4. 50-45 1-6; 5. 31-26 16-21; 6. 32-28 19-23; 7. 28x19 14x23; 8. 35-30 10-14; 9. 30-24 5-10; 10. 37-31 20-25; 11. 24-20 15x24; 12. 29x20 14-19; 13. 20-15 21-27; 14. 42-37 10-14; 15. 40-35 11-16; 16. 44-40 7-11; 17. 37-32 23-28; 18. 32x21 16x26; 19. 41-37 11-16; 20. 47-41 19-23; 21. 34-29 23x34; 22. 40x29 13-19; 23. 45-40 19-23; 24. 40-34 8-13; 25. 35-30 3-8;

17 november 2022

Met dank aan Luuk Terweijden, die de partijen supersnel op Toernooibase had staan.

1.Ivo de Jong (1345) – Richard Bos (1255) 1-1
01. 34-29 17-22; 02. 40-34 11-17; 03. 32-28 19-23; 04. 28x19 14x23; 05. 37-32 06-11; 06. 41-37 23-28; 07. 32x23 22-27; 08. 31x22 17x19; 09. 45-40 10-14; 10. 46-41 16-21; 11. 37-32 21-26; 12. 41-37 18-22; 13. 32-28 01-06; 14. 28x17 11x22; 15. 38-32 13-18; 16. 43-38 05-10; 17. 49-43 09-13; 18. 47-41 22-27; 19. 32x21 26x17; 20. 33-28 07-11; 21. 28-23 19x28; 22. 29-24 20x29; 23. 34x32 13-19;
Ik heb er eigenlijk niets over op te merken: voorzichtig aftasten en niet te veel risico nemen. Zo’n dubbele ruil bijvoorbeeld. Ik weet niet of ik daarvoor had gekozen. Ik had eerlijk gezegd een beetje meer initiatief van Ivo verwacht.

Richard Bos     – Stijn Overeem        1-1 (3)
Remmert Sijm    – Kees Thijssen        0-2 (4)
Cor Westerveld  – Herman van Westerloo 1-1 (2)
Jan Bakker      – Roep Bhawanibhiek    0-2 (1) 


Tja, weer een dikke nederlaag, maar net als vorig jaar had het net zo goed mee kunnen vallen. Jan zag een winstcombinatie over het hoofd en Richard kon zijn schijfwinst niet omzetten in winst. Cor had weer met een taaie tegenstander te maken, die overigens een paar weken eerder bijna Plusminus 55 Toernooi Lent had gewonnen. En vorig jaar nog Richard versloeg. En Remmert hield het drie en een half uur vol tegen een oud kampioen van Nederland. Conclusie: een nederlaag, maar een geweldige damavond.

1 Richard Bos (1255) – Stijn van Overeem (1310)
1. 34-29 19-23; 2. 40-34 14-19; 3. 45-40 17-21; 4. 50-45 11-17; 5. 31-26 6-11; 6. 36-31 1-6; 7. 41-36
Ik moet al snel naar de pen grijpen, want wat levert 31-26 op? Tenzij hij zijn tegenstander vreest, zal zwart op een vastloper aansturen met 19-24, 41-36 13-19, 36-31 8-13, 46-41 2-8, 41-36 10-14, 47-41 5-10, 27-22 gedwongen en nu ligt het er maar aan hoe er wordt geslagen, 17x28, 33x22 24x33, 39x28 (want op 26x17 komt 18x27 en een zwarte dam) 18x27, 31x22 12-18 en zwart wint een schijf. Richard is doorkneed in dit soort situaties en zal dus niet hebben hoeven nadenken.
7. - - 10-14; 8. 46-41 5-10; 9. 29-24 20x29; 10. 33x24 19x30; 11. 34x25 21-27; 12. 31x22 18x27; 13. 32x21 16x27;
Van zulke toppers zou je toch verwachten dat ze elke vereenvoudiging mijden.

Kunst & Genoegen bij het 20 jarig bestaan in 1947.

1. Fred Voorn – Richard Bos 0-2
1. 32-28 16-21; 2. 31-26 18-22; 3. 37-32 11-16; 4. 41-37 7-11; 5. 34-29 1-7; 6. 40-34 20-25; 7. 37-31 21-27; 8. 32x21 16x27;
Wit kan vier keer achterlopen. Zwart kan vier keer opvangen, maar daarna heeft wit een vrije doorgang naar dam. Dat achterlopen moet dus worden bestreden. Bovendien mag zwart geen schijf op veld 20 plaatsen. Er zal goed over zijn nagedacht.
9. 45-40 25-30; 10. 35x24 19x30; 11. 34x25 22-27; 12. 38x18 12x45;
Zo kan het ook, maar het is niet de stijl die we van Richard gewend zijn.

Verwacht er niet te veel van, maar het kan vaak wel heel leuke fragmenten opleveren. Al een jaar of wat speel ik in de zomermaanden af en toe een vriendschappelijke – maar loei serieuze – partij. Twee ervan wil ik hier eens aan de volke tonen, om te laten zien hoe leuk zomeravonddammen kan zijn.

Hans van der Veen – Jan Bakker 1-1
11 juli 2022

1. 31-26 18-23; 2. 37-31 20-24; 3. 34-30 12-18; 4. 41-37 14-20; 5. 46-41 20-25.
Eerste belangrijke moment al na 5 zetten. Alles is beter dan het gespeelde, maar wit koos voor:
6. 39-34 15-20; 7. 44-39
Al weer theoretisch een hele slechte zet; wit doet er alles aan om het gecompliceerd te maken)
7. - - 7-12; 8. 50-44 10-15; 9. 32-27 4-10; 10. 37-32 17-21; 11. 26x17 12x21; 12. 42-37 10-14; 13. 47-42 21-26; 14. 33-28.
Het toppunt misschien wel. 33-29 is natuurlijk veel veiliger.
14. - - - 5-10; 15. 39-33 2-7; 16. 27-22.
Eerst had nog 44-39 gekund, maar hij zal straks toch moeten.
16. - - 18x27; 17. 31x22 24-29.
Zwart ruikt de winst.

Op 17 juni 2022 overleed Jacobus Pieter Koopen, bij ons beter bekend als Co en in de stad als Kootje, vader van Peter, die jarenlang de financiën voor de club beheerde en meer deed dan dat.
Maar Peter had het dammen niet van een vreemde, want vader Co kon ook wel aardig schuiven. Ik vermoed dat hij in zijn jonge jaren ook al eens lid van de club geweest is, maar heb dat niet kunnen terugvinden. In elk geval kwam hij eind jaren ’70 weer een keertje langs. En bleef. Tot zijn gezondheid achteruit ging.
We herinneren ons Co als een trouw lid, altijd vriendelijk en blij, ook als hij verloor.

We wensen de familie veel sterkte.
Co rust in vrede.

Ik vond een aardige partij van Co, vermoedelijk uit het begin van de jaren ’80.

Co Koopen – Piet Pietersz

Datum onbekend, gespeeld voor de onderlinge competitie.

1. 34-29 19-23; 2. 31-26 23x34; 3. 40x29 17-22; 4. 44-40 11-17; 5. 49-44 7-11; 6. 36-31 1-7; 7. 31-27 22x31; 8. 26x37 18-22; 9. 39-34 13-18; 10. 44-39 9-13; 11. 36-31 4-9; 12. 41-36 14-19; 13. 47-41 19-24; 14. 32-28 20-25; 15. 29x20 25x14; 16. 34-30 14-19; 17. 31-26 10-14; 18. 37-32 5-10; 19. 30-25 18-23; 20. 50-44 12-18; 21. 41-37 7-12; 22. 37-31 15-20; 23. 31-27 22x31; 24. 26x37 20-24; 25. 46-41 16-21; 26. 28-22 18x27.
Wit geeft onnodig een schijf weg, waarschijnlijk uit angst voor een vastloper.
27. 32-28 23x32; 28. 37x28 21-26; 29. 41-37 2-7; 30. 28-23 19x28.
Maar hij ziet weer verrassend kans om die schijf terug te pakken. Het kan verkeren, sprak Brederoo al.
31. 33x31 13-19; 32. 38-33 8-13; 33. 42-38 12-18; 34. 31-27.
Oei, wat een gevaarlijk spel. 38-32 was nog goed speelbaar om de gelederen gesloten te houden.
34. - - 7-12; 35. 38-32 3-8.

Stand na 35 van zwart.

Die 31-27 was natuurlijk heel zwak, maar ook op de 3-8 van zwart kan veel worden aangemerkt. Had hij daar 10-15 gespeeld, dan waren er allerlei dreigingen in de stand gekomen.
Wit begaat nu een beslissende fout, met de bedoeling 35-30, 25-20 en een damzetje.
36. 33-28, zwart won een schijf en stond zo goed dat hij later ook de partij zou winnen.
Verloren was de stand voor wit nog lang niet, maar hij is beperkt. Bijvoorbeeld:
27-21 11-16; 43-38 16x27; 32x21 17-22 ; 21-16 10-15; 40-34 22-28 en zwart heeft toch wel het beste van het spel.

Jan Mekken woonde zijn leven lang in Alkmaar, maar was onderwijzer in Schagen en daar heeft hij heel wat kinderen de kunst van goed dammen bijgebracht. Maar hij wilde ook altijd weten hoe het op de Enkhuizer Damclub toeging. Hij had namelijk op de lerarenopleiding kennis gemaakt met Tine Kofman, dochter van Piet Kofman, de man die de club keer op keer door moeilijke tijden wist heen te slepen. Hij kwam regelmatig even bij de familie Kofman langs en ik heb hem daar ook verschillende keren ontmoet.Als eerbetoon voor de man die zijn stempel zo op het Noordhollands dammen had gedrukt, werd door de Alkmaarse damvereniging DDD een sneldamtournooi voor club-viertallen georganiseeerd, dat de naam Jan Mekken Toernooi kreeg. Maar ook DDD ging ter ziele en daarmee het toernooi. Tot de mannen in de Zaanstreek in 2011 besloten dat het nieuw leven moest worden ingeblazen. En natuurlijk deden wij er weer aan mee.

Ondanks een aantal vakantiegangers wisten we nog een team op de been te brengen en dat deed het nog niet eens slecht ook, al moet worden gezegd dat het vooral Richard was die in topvorm verkeerde.
Het speeltempo was 5 minuten per speler per partij, plus 5 seconden per zet.
Bij aanvang van de laatste ronde stonden we gelijk met Zaanstreek 1, maar hadden we één bordpunt minder. Er moest dus worden gewonnen en dat lukte ook nog bijna. Op het laatste moment zag Peter zijn winststelling in remise uitlopen en Bryan zag zijn zekere remise door een misser toch nog op een nul uitlopen. Vierde dus.
Opgemerkt zij dat de vier teams van Zaanstreek zo waren samengesteld dat ze allemaal ongeveer even sterk waren.

Op 4 mei overleed Bram Duijn, acht dagen vóór zijn 77ste verjaardag. Bram was in zijn jonge jaren lid van de club, maar moest stoppen doordat hij een bestaan als vrachtrijder had gekozen. Altijd ’s avonds laat thuis en ’s morgens weer vroeg op, dat viel met een damclub niet te combineren.

Nadat hij was gestopt met werken, overwoog hij nog om weer te gaan dammen, maar de clubavonden stelden toen al niet veel meer voor, dus kwam het er niet van.

Bram werd lid van de club in het seizoen 1959-1960, als lid van een groep van 13 jeugddammers, van wie de meesten het jaar ervoor onder leiding van Thomas Lub in het gebouw van Jeugdbelangen hadden gedamd. Acht van die dertien waren toen leerling van de Groen van Prinsterer Mulo school. Dammen was in die tijd een besmettelijke ziekte. Er werd een speciale derde klasse gevormd, waarin Hans Elbertsen met kop en schouders boven de anderen uitstak. Bram werd 13de in dat eerste jaar, één plaats hoger dan Q van Dijk. Het jaar erop eindigde hij echter al als tweede, achter ondergetekende.
In het seizoen 1961-1962 werd het dus tweede klasse: Hans Elbertsen kampioen, ondergetekende zesde en Bram 11de van de 14. Het jaar erop was Hans Elbertsen wegens studie naar elders vertrokken. Ik werd derde en Bram 5de. Excelsior dus. Q van Dijk was intussen ook gepromoveerd, maar eindigde onderaan. Het jaar was overigens een teleurstelling voor Thomas Lub, want van die glorieuze jeugdgroep waren wij de enige overlevenden.

En zo kwam het toch nog goed. Dankzij deze overwinning zijn we op de vierde en een na laatste plaats geëindigd in de ereklasse.

1. Piet Smit – Richard Bos 1-1 
1. 33-28 18-22; 2. 38-33 12-18; 3. 43-38 7-12; 4. 34-30 20-25; 5. 49-43 25x34; 6. 39x30 1-7; 7. 30-25 22-27; 8. 31x22 18x27; 9. 32x21 17x26; 10. 44-39 16-21; 11. 37-31 26x37; 12. 41x32 19-24; Met name wit lijkt het niet al te ingewikkeld te willen laten worden. 13. 46-41 13-18; 14. 41-37 9-13; 15. 40-34 4-9; 16. 45-40 21-26; 17. 50-45 11-17; 18. 34-30 7-11; 19. 30x19 13x24; 20. 40-34 14-20; 21. 25x14 10x19; Het lijkt me toe dat wit tot twee maal toe een drie om drie heeft uitgelokt ter wille van de vereenvoudiging. 22. 37-31 26x37; 23. 42x31 8-13; 24. 47-42 5-10; 25. 34-29 2-7; 26. 29x20 15x24; 27. 45-40 18-23; 28. 31-27 13-18; 29. 40-34 3-8; 30. 34-29 23x34; 31. 39x30 11-16;

Qua rating waren we toch behoorlijk kansrijk geweest, maar de werkelijkheid bleek anders. Resteert nog één kans om van de 0 af te komen: 24 april tegen Zaanstreek.

1. Henk Groot (992) – Richard Bos (1272) 1-1
1. 31-26 19-23; 2. 37-31 14-19; 3. 41-37 10-14; 4. 46-41 5-10; 5. 34-29 23x34; 6. 39x30 20-25; 7. 44-39 25x34; 8. 39x30 15-20; 9. 30-25 18-23; 10. 40-34 12-18; 11. 34-30 20-24; Wat een vreselijke opening, maar misschien wel doelmatig voor wit. 12. 50-44 7-12; 13. 44-39 1-7; 14. 31-27 10-15; 15. 36-31 17-21; 16. 26x17 12x21; 17. 41-36 21-26; 18. 33-28 7-12; 19. 49-44 12-17; 27-21 gaat niet op omdat de dammen elkaar op de lange lijn tegenkomen in het voordeel van zwart 20. 39-33 24-29; 21. 33x24 14-20; 22. 25x14 9x29; Daar heb ik toch mijn twijfels over. Is 17-22 niet een aantrekkelijke ruil? Laat wit daarna de twee om twee maar doen. Let maar op wat er nu gebeurd. 23. 44-40 17-22; 24. 28x17 11x22; 25. 30-25 4-9;

Op 4 april 2022 overleed Cees Degeling, volledig Cornelis Jacobus. Hij was op 2 april 1927 geboren in Hoorn.
De eerste officiële partij die ik tegen hem speelde, was in 1987, de laatste in 2015. Daarna hebben we geen onderlinge meer kunnen spelen door een tekort aan liefhebbers. Maar als we weer eens een thuiswedstrijd voor de bond hebben, kwam Cees vaak nog even kijken. Dat was niet moeilijk voor hem, want hij woonde twee huizen van het speellokaal af.

Ergens rond 1985 moet hij lid zijn geworden: de gegevens van de onderlinge uit die jaren zijn minimaal. In het seizoen 1986-1987 werd hij veertiende van de zeventien deelnemers. Dat zegt iets over zijn kracht, maar niet over zijn enthousiasme. Al snel reisde hij stad en land af om deel te nemen aan damdagen en enthousiast vertelde hij daar dan over op de eerstvolgende clubavond. Vaak sloeg hij ook nog een prijsje aan de haak, dankzij het feit dat hij bij dit soort toernooien altijd tegenstanders trof van ongeveer dezelfde kracht.

Een clubavond overslaan gebeurde bij hem nooit: hij was er altijd en het maakte hem niet uit tegen wie hij speelde. “Ik weet dat ik kansloos ben, maar toch zal ik mijn uiterste best doen!” was zijn veel gebezigde uitdrukking. In Grootebroek ontdekte hij een vroegere dorpsgenoot, Buis, in zijn jonge jaren een behoorlijk sterk dammer. Van tijd tot tijd reed hij naar hem toe om een paar partijtjes te dammen.

Degeling was ook een sociaal mens, meelevend als iemand iets overkomen was. Hij was gewoon een goede damvriend en het was voor hem heel jammer dat de club uiteindelijk moest besluiten om geen wekelijkse avonden meer te houden. Hij was één van de laatsten die elke week present waren.

We wensen zijn familie veel sterkte toe. Hij ruste in vrede.
HvdV

1. Richard Bos – Guido Verhagen
1. 34-29 19-23; 2. 40-34 14-19; 3. 45-40 10-14; 4. 32-28 19-23; 5. 37x28 18-23; 6. 29x18 12x32; 7. 38x27 Ik weet niet wat Richard van deze ruil vindt, maar ik houd er niet van. Reden waarom ik ook niet direct voor 32-28 had gekozen, hoewel dat waarschijnlijk toch wel de beste zet is. Van zwart had ik nu eerder 5-10 of 17-21 verwacht. 7. - - - 19-23; 8. 41-37 14-19; 9. 46-41 5-10; 10. 37-32 10-14; 11. 41-37 7-12; 12. 42-38 17-21; 13. 47-42 2-7; 14. 33-28 21-26; 15. 35-30 Daar zal ook wel goed over zijn nagedacht. De meeste spelers zullen 39-33 hebben gekozen, met het logische gevolg 12-18, 44-39 7-12, 50-45 20-24, 49-44 14-20.
Maar met logische zetten win je de partij niet (altijd). En 35-30 kan goed, omdat 20-25 niet mag. 15. - - - 12-18; 16. 39-33 20-24; 17. 30-25 7-12; 18. 44-39 11-17; 19. 49-44 Ik zou hier toch hebben gekozen voor 27-21 of 27-22, maar nadeel is wel dat zowel 46 als 47 al is opgespeeld. 19. - - - 6-11; 20. 50-45 1-6; 1. 34-29 23x34; 22. 40x20 15x24; 23. 27-21 16x27; 24. 31x22 18x27; 25. 32x21

Tegen Diemen waren we bij voorbaat al kansloos, zo dachten we. Cor zou op bord 4 wellicht wel weten te winnen, maar Richard tegen Kees Thijssen zou toch in het beste geval een remise opleveren. Diemen/Kees was echter bang dat we op bord 1 een prutser zouden zetten en zette daarom uit voorzorg maar Herman van Westerloo op het bovenste bord. Dat bood ineens kans op een 4-4. Maar zo ver kwam het niet.

Richard deed wat hij nooit doet: hij trapte in een niet al te moeilijke damzet, zo eentje waar Hoofdlijn elke maand vol van staat. Cor speelde secuur en deed wat hem verwacht werd. Maar Jan en vooral Peter N. deden het buitengewoon goed, verloren dan wel, maar zorgden er allebei voor dat hun tegenstander toch een mooie damavond had.

1. Richard Bos (1268)–Herman van Westerloo (1150) 0-2 (1)

1. 32-28 18-22; 2. 37-32 12-18; 3. 41-37 7-12; 4. 46-41 1-7; 5. 34-29 20-25; 6. 39-34 19-23; 7. 28x19 14x23; 8. 44-39 23-28; 9. 32x23 22-27; 10. 31x22 17x19;
Dat zijn van die ruiltjes waar je niet onderuit kan, maar die ik altijd zonde van het spel vind.
11. 50-44 10-14; 12. 37-32 16-21; 13. 41-37 21-26; 14. 29-24 19x30; 15. 35x24
Altijd wel even goed tellen voordat je zo’n voorpost neemt, maar hier was hij wel sterk.
15. - - 5-10; 16. 40-35 18-22; 17. 44-40 11-17; 18. 49-44 13-18; 19. 33-28;
Zou hier 32-28 niet iets zijn?
19. - - 22x33; 20. 39x28 17-21; 21. 44-39 21-27; 22. 32x21 26x17;
Wit heeft door die ruiltjes 7 zetten tempovoordeel, maar het blijft wel oppassen voor combinaties via 25-30 en 14-20. Daarom is het des te verwonderlijker dat Richard erin trapt. 37-32 ligt voor de hand

Eindelijk kan er weer worden gedamd en doordat er nog maar 10 teams over zijn, zijn we ingedeeld in de ereklasse.

1. Richard Bos – Losseni Savané 2-0
1. 32-28 16-21; 2. 31-26 11-16; 3. 37-32 18-22; 4. 41-37 13-18; 5.34-29 9-13; 6. 40-34 4-9; 7. 45-40 7-11; 8. 50-45 1-7; 9. 46-41 20-24; 10. 29x20 15x24; 11. 34-30 18-23; 12. 30-25 12-18; 13. 40-34 8-12; 14. 34-29 23x34; 15. 39x30 18-23; 16. 44-40 13-18; 17. 37-31 2-8; De zwarte dam is natuurlijk véél te duur.

18. 41-37 Kan dat wel? Jawel, het is een schitterende lokzet.

12 november 2021
Deze week overleed Bart over de Linden, geboren 9 februari 1934. Het ging al een paar jaar niet zo goed meer met hem, dus het bericht verraste niet eens.
Bart was een onvoorstelbaar goed en trouw lid van de Enkhuizen Dam Club. Geen keer ontbrak hij, je kon altijd een beroep op hem doen als er iets moest worden gedaan en iedereen die hij kende probeerde hij over te halen om lid te worden.
Van één ding wilde hij niet weten: een bestuursfunctie was niks voor hem. Maar als gewoon lid was hij veel waardevoller dan menig bestuurslid is geweest.
Heel sterk was hij niet, maar hij wist zich altijd in de middenmoot te handhaven. Ik heb talrijke partijtjes met hem gespeeld, niet eens zo veel officiële, maar voor een vluggertje was hij altijd in.
Ik vroeg me af wanneer hij lid geworden was. Ik dacht dat dat gelijk met Piet en Willem Pieters was (1953), maar het bleek een jaar later te zijn, seizoen 1954-1955. Ik denk dat hij samen met zijn oudere broer Jo bij de club kwam. 27 leden hadden we toen. Het zou later nog het dubbele worden en vervolgens afzakken naar minder dan 10, maar Bart bleef er altijd bij.
We wensen echtgenote Dolly, kinderen en kleinkinderen veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.
Hans van der Veen, voorzitter

Bart mag geen buitengewoon sterk speler zijn geweest, in deze stand verplichtte hij me met 29-34 toch mooi met een schijf offer.
Het werd zelfs nog veel erger:
30. 25-20 14x25; 31. 41-37 9-13;
Beter is 9-14.
32. 37-32 12-18; 33. 36-31 7-12;
34. 35-30 24x35; 35. 33-29 34x23; 36. 28x8.
Zonder geluk vaart niemand wel.

Eindelijk kunnen we weer dammen. De Enkhuizer Damclub heeft helaas in Enkhuizen geen actieve leden meer, maar wie wil dammen kan nog altijd in Hoogwoud terecht, bij damvereniging D.O.D. Het clublokaal is drastisch verbouwd en wij zijn op de bovenverdieping terechtgekomen: een ruime en zeer goed verlichte zaal met tafels van het juiste formaat. Zaten we voorheen tamelijk krap, nu zouden er best nog een paar leden bij kunnen.
Is er een oneven aantal leden aanwezig, dan moet een van de sterkere spelers het opnemen tegen twee van de minder sterke, zodat er nooit iemand stil hoeft te zitten. We beginnen om 8 uur. Het speltempo is anderhalf uur per persoon voor de hele partij, dus later dan 11 uur wordt het zelden.
En er zijn elke week schitterende fragmenten te beleven. Zoals maandag 18 oktober 2021.

Remmert Sijm – Jan Bakker
stand na een onbekend aantal zetten met elk nog ongeveer een kwartier op de klok:

De Aap en de Damspelers

Het puikje van de schranderste apen
Zat, bij een dambord, naast twee knapen,
Te kijken, met een schijnvertoon
Van wijsheid, bij die soort van schepsels zeer gewoon.

Hij scheen aandachtig op te letten,
Gelijk een speler, knap en vroed,
Die soms, bij goede of slechte zetten,
Door knik of hoofdgeschud, zijn meening blijken doet.

zij het slechts één partij in de tweekamp tussen de Gemeenelandsweg en de Hanedoes, beide in de gemeente Hollands Kroon. Hier komt-ie.

Hans van der Veen – Jan Bakker
15 juli 2021 te Oude Niedorp

1. 33-28 20-24; 2. 39-33 18-23; 3. 44-39 12-18; 4. 31-27 17-21;
Om te vereenvoudigen wordt veel 17-22 gespeeld, evenals 34-29 van wit, maar – ongeacht of dat nu sterk spel geeft of niet – we zitten niet tegenover elkaar om te vereenvoudigen!
5. 36-31 21-26; 6. 41-36 14-20; 7. 49-44 7-12; 8. 34-29 23x34; 9. 40x29
De eerste ruil, waarmee wit probeert het initiatief te nemen. Meteen breken via 20-25 kan. Mooier is 1-7 en 18-23.
9. - - 1-7; 10. 44-40 20-25; 11. 29x20 25x14;
Dat levert wit een paar tempo’s winst op, de reden waarom ik zelf altijd een hekel heb om de ruil te doen. De vraag is wel hoeveel zetten wit nog op de korte vleugel kan doen voordat hij zich daar te veel verzwakt. De zwarten staan beter om te verdedigen. De stand is 7-5 voor Bakker, dus die kan dat zich permitteren.
Te overwegen valt nu 27-22.

De leden van damvereniging D.O.D. hebben in het Coronaanderhalfjaar een paar keer een mededelingenbrief van het bestuur gekregen. In de laatste brief had Cees de Jong een eindspelletje ter oplossing toegevoegd.

Ik heb een paar schijven aan de stand toegevoegd, zie hiernaast.
Zwart is aan zet en ziet wel in dat dam halen op 50 weinig zin heeft. Daarom speelt hij eerst maar 12-17. Hij heeft goed zitten rekenen en is ervan overtuigd dat het remise zal lopen.
Wit tast onmiddellijk en zonder na te denken toe: 39-34, 30-24, 25x21 en zwart 16x27. Dan krabt hij zich toch eens op het hoofd, want nu de rook is opgetrokken, moet hij constateren dat zijn bedachte 37-32 niet opgaat. Hij had nog drie minuten op de klok en piekerde zich suf, maar met nog 5 seconden te gaan zag hij de winst:
38-32.
Nu moest bij de zwartspeler het raderwerk van boven op volle toeren draaien. Op 28-33 komt 32-28 en 42-38, daarom moet hij niet 28-33 maar 36-41 spelen.
Wit slaat, zwart slaat, wit slaat, zwart 23-29 gedwongen, wit 48-43, zwart 29-34 gedwongen, wit 31-27, zwart 34-40 gedwongen, wit 43-39, zwart 40-45, wit 46-41, zwart dam, wit 41-36 en gewonnen.
Mooi eindspel. Mocht het in uw partij voorkomen, dan weet u nu hoe u het moet aanpakken.

Hans van der Veen – Jan Bakker, 5 mei 2021 te Oude Niedorp.

Sinds de zomer van 2016 heb ik met Jan Bakker 22 vriendschappelijke partijen om het echt gespeeld. Dankzij de resultaten in 2019 was de stand 26-18, maar oppassen is geblazen, want vorig jaar bleek Jan de sterkste.
Dan stond nu partij 23 op het programma, na enige vertraging ten gevolge van de avondklok.

Al op de 15de zet lette ik niet goed op ........

Jacob Sterk

Aan het begin van het Spaanscheleger staat een blok van vier piepkleine huisjes, genummerd 3, 4, 5 en 6. Ik weet niet beter dan dat ze op instorten stonden, maar op het net vond ik een fraaie foto uit 2015. Blijkbaar zijn ze radicaal gerestaureerd. De dakkapel kan ik me bijvoorbeeld niet herinneren. Ze waren wit bepleisterd, maar dat was al jaren niet bijgehouden. Heel diep waren ze ook niet, zoals u zelf op Google-maps alsnog zult kunnen zien.

Op nummer 4 woonde Piet Groenewoud, die in de volksmond beter bekend was als Bilderitsie; met zijn zoon. Op nummer 6 woonde Jaap Sterk. Ik kan me geen vrouw herinneren, dus hij zal weduwnaar zijn geweest toen ik hem leerde kennen.

Daar gaat-ie, stropdas netjes, middelste knoop vast want het kan koud zijn buiten, en een bundeltje papier onder de arm. Hoe vaak zien we tegenwoordig niet een minister zo over straat lopen. Rutte is hier nog maar net de deur uit, dus kan zich plotseling nog realiseren dat hij iets heeft vergeten (mondkapje?), maar mevrouw Olongren lijkt me toch al een aardig eindje van de ingang verwijderd. Wat heeft dat mens trouwens een rare kleren aan: een regenjas die wijd open staat en laarzen waar we gewoonlijk alleen pin-up-girls mee zien.

Vroeger waren de zomers warmer zodat je in het IJsselmeer kon zwemmen, de winters kouder zodat je erop kon schaatsen, de meisjes mooier, zodat .... Nou, laten we het daar nu maar niet over hebben. Ik wil van de Coronavereenzaming gebruik maken om wat herinneringen aan vroeger op te stellen, maar dan met name die betrekking hebben tot de Enkhuizer Damclub. Maar eerst dit.

Dit is een afbeelding van één van de ramen in het Waaggebouw. Maar kijkt u nu eens goed wat daar onderaan het wapen te lezen staat.

Het gebeurt je soms in een boeiende partij dat je tijd verspilt door varianten door te rekenen waarvan je eigenlijk wel weet dat ze niet op het bord zullen komen. Dat overkwam mij in een partij tegen Jan Bakker (zwart), die we speelden op 29 oktober 2020, bij hem thuis aan de Hanedoes, die eigenlijk een zelfstandige gemeente is, maar valt onder Oude Niedorp.
Op maandag 9 maart speelden we onze laatste wedstrijd, nota bene de kampioenswedstrijd in Zaandam. De week erop lag de hele boel plat en sindsdien zijn we aangewezen op af en toe een partijtje thuis. Tegen Jan was dit de vierde, ik won en bracht de stand op 4-4.
Maar waar het om gaat: de stand na de 29ste zet van zwart:

Damvrienden

We mogen weer dammen, gewoon tegenover elkaar en er hoeft geen schotje tussenin. De afstand tussen de borden moet wel anderhalve meter blijven en als je bij een andere partij wilt kijken, moet je anderhalve meter afstand houden. En analyseren na afloop mag niet.

Hoe dat komt? Ze mochten weer voetballen, mits die anderhalve meter in acht genomen werd, maar de deskundigen ontdekten al snel dat dat niet te doen was. Dus kwam de eis voor voetballers te vervallen. Maar hoe moet het dan met rugby? Nou, die ook maar. En met hockey? Weet je wat, we laten het voor ALLE sporten vervallen. Niemand had eraan gedacht dat dammen ook een sport is. Niks zeggen dus maar.

Ik heb een waarschuwing voor als de clubavonden weer beginnen en je gaat er op de fiets naar toe: zorg dat je licht in orde is, want anders vergaat het je misschien wel net als H. van Doorn in februari 1934:

In de jaren ’30 van de vorige eeuw was de Enkhuizer Damclub een bloeiende vereniging onder het bezielende voorzitterschap van Thomas Lub, die van bakkersknecht was opgeklommen tot directeur van de plaatselijke broodfabriek.

Vanaf de oprichting in 1906 tot 1930 werd gespeeld in de Oranjezaal. Daarna tot 1936 in De Doelen, waarna een zwerftocht begon. Als we een foto van het voorcafé van De Doelen zien, dan zou het best eens kunnen dat die de locatie voor de clubavonden was. Bij wedstrijden kon dan wellicht worden uitgeweken naar de grote zaal.

Het interieur van het café van De Doelen omstreeks 1950