In memoriam Bram Duijn
Op 4 mei overleed Bram Duijn, acht dagen vóór zijn 77ste verjaardag. Bram was in zijn jonge jaren lid van de club, maar moest stoppen doordat hij een bestaan als vrachtrijder had gekozen. Altijd ’s avonds laat thuis en ’s morgens weer vroeg op, dat viel met een damclub niet te combineren.
Nadat hij was gestopt met werken, overwoog hij nog om weer te gaan dammen, maar de clubavonden stelden toen al niet veel meer voor, dus kwam het er niet van.
Bram werd lid van de club in het seizoen 1959-1960, als lid van een groep van 13 jeugddammers, van wie de meesten het jaar ervoor onder leiding van Thomas Lub in het gebouw van Jeugdbelangen hadden gedamd. Acht van die dertien waren toen leerling van de Groen van Prinsterer Mulo school. Dammen was in die tijd een besmettelijke ziekte. Er werd een speciale derde klasse gevormd, waarin Hans Elbertsen met kop en schouders boven de anderen uitstak. Bram werd 13de in dat eerste jaar, één plaats hoger dan Q van Dijk. Het jaar erop eindigde hij echter al als tweede, achter ondergetekende.
In het seizoen 1961-1962 werd het dus tweede klasse: Hans Elbertsen kampioen, ondergetekende zesde en Bram 11de van de 14. Het jaar erop was Hans Elbertsen wegens studie naar elders vertrokken. Ik werd derde en Bram 5de. Excelsior dus. Q van Dijk was intussen ook gepromoveerd, maar eindigde onderaan. Het jaar was overigens een teleurstelling voor Thomas Lub, want van die glorieuze jeugdgroep waren wij de enige overlevenden.