Details

Geschreven door hans van der veen

Al meer dan een jaar zijn we damloos in Enkhuizen en ik word er elke dag nog droever van. De Enkhuizer Damclub bestaat nog wel, want er zijn nog altijd mensen die hopen op een herstart. Voor mij was de situatie dubbel ernstig omdat ook mijn tweede club, de SDC, Slootdorpse Dam Club, de pijp aan Maarten gaf. Ik moest mijn geluk dus verderop zoeken en zal daar een paar staaltjes van geven.

Ten eerste speel ik nog altijd bij Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken., een i ternetcompetitie, al heb ik mom enteel maar één partij lopen. Dit gebeurde recent:

Hans van der Veen – Victor van der Veen (Amsterdam, inderdaad familie). Zwart speelt hier een mooie lokzet: 29-34. Denk je nu dat je een schijf gaat winnen, dan kom je van een koude kermis thuis: 38-33 (12-17) 33-29 (17-21) slaan (21-26 !!! Zwart wint een schijf en de partij. Let je een tikkeltje beter op, dan gaat het nog mis: 38-33 (12-17) oei, 31-26 (ha ha ha 17-22, 34-30, 23-28, 13-18, 19x50), en schijf 17 gaat ook nog verloren. Een dam tegen twee schijven, gaat gewonnen worden door zwart ! De volgende mogelijkheid: 35-30, gaat zeker schijf winnen, denk je dan. (34-40) 30-24 (19x30) 28x17 maar zwart loopt naar dam en gaat ook nu winnen ! Voor de hand ligt dus 31-26 en daarna op links afruilen en aanvallen. U moet zelf maar eens kijken wat dat nog voor leuke dingen veroorzaakt! Hoe het ging, vertel ik misschien later nog eens.
Victor mailde: "Als jij 38-33 doet, dan kan ik ook nog 14-20 doen: 25x5  18-22, 27x40  13-19,  5x23  18x36. Dat ga je ook niet winnen denk ik....."

Omdat ik toch wel elke week wilde dammen, sloot ik me aan bij damvereniging D.O.D. uit Hoogwoud. Elke maandagavond in dorpshuis Op Stap in Hoogwoud. Elf leden die allemaal behoorlijk trouw zijn. Bij een oneven aantal aanwezigen speelt een van de zes sterkere spelers tegen twee van de vijf zwakkere. Ik zal aan de hand van een paar eindfragmentjes laten zien hoe men daar speelt.




Hans van der Veen – Jan Bekker (13-10-2014), na de 48ste zet van zwart. Na 43-39 is het waarschijnlijk wel uit, maar zo ging het: 49. 34-29 17-21; 50. 29x20 25x14; 51. 43-39 18-23; 52. 38-32? 21-26; 53. 39-34 26-31 en het werd gewoon remise.

Hans van der Veen – Hein van Assen, (12-1-2015), na de 53ste zet van zwart, die duidelijk beter staat, maar nog niet gewonnen. Denkbaar, of misschien wel het beste van beide kanten, is: 34-30 14-20; 43-38 13-19; 30-25 20-24; 47-41 19-23; 41-36 28-32; 26-21 en zwart mag wat hout meer hebben, het staat zo verspreid dat een remise onvermijdelijk is. Zo ver kwam het allemaal niet, want ik speelde 33-29 en gaf het op.

Cees Vlaar – Hans van der Veen (26-1-2015). We pakken de stand na de 49ste zet van zwart. Ik meende heel aardig te staan, maar had terwille van levensbehoud tot drie keer toe achteruit moeten ruilen. Nu ging het verder zo: 35-30 12-17; 43-38 17-22; 38-33 2-8; 42-37 8-13; 37-31 22-27 en remise besloten.

We zitten hier vlak bij de Afsluitdijk, dus ook vlak bij Friesland en ik was altijd al benieuwd naar het Friese dammen, dat ze daar Frysk Spul blijken te noemen. In de tijd dat Vuurboom bij ons damde hebben we menige avond besloten met partijtje Fries, maar nu weet ik dat we er niets van terecht brachten. De eigenaardigheid van het Friese spel is dat men niet alleen diagponaal, maar ook recht moet slaan. Daardoor is een eindspel van twee dammen tegen één gewonnen en dat vinden ze daar een voordeel. Ze beweren dat het oorspronkelijke damspel ook zo ging. Kan best, ik heb hier een stuk of wat boeken staan waarin het wel wordt beschreven, maar ik heb nog nooit de tijd genomen om ze te lezen. Dan is er nog iets: damslag gaat voor. Heb je bijvoorbeeld deze stand (28 is een dam):

dan speel je doodgemoedereerd 19-14 en je wint.

Op 10 januari was het Fries clubkampioenschap. Dat doen ze op één dag met groepen van vier achttallen. Het feest is in Easterein en het begint met het zingen van het Friese volkslied. Vorig jaar had ik al mee mogen doen als gast; ik speelde in het tweede team van De Rûge Wolf uit Lollum, samen met o.a. Leopold Sekongo en Macadou Ndiaye, die er allebei nog minder van terecht brachten dan ik. Hans Janssen mocht zelfs in het eerste meedoen, omdat hij zich al eens ietwat in de sport had bekwaamd. Dit jaar werd er gespeeld zonder gasten, maar ik ben intussen maar lid geworden van De Rûge Wolf, dus ik speelde wederom in het tweede team. Deze keer namen er geen gasten deel aan het toernooi. Speeltempo: anderhalf uur per speler per partij en in alle partijen had ik het grootste deel van die tijd ook nodig.

Partij 1 speelde ik met zwart. Wit is aan zet en ik probeerde mijn tegenstander te hypnotiseren om 37-31 te spelen. Ik ziou dan 16-21 hebben gedaan en hoe wit ook slaat, zwart slaat er 4. Die deed echter iets anders doms: 27-21 16x27; 37x17 4-9; 41-36 2-7, schijf 17 sneuvelt en zwart wint. Puur geluk natuurlijk.

Zo ging het ook in partij 2 (met wit), die ik had moeten verliezen. Zwart speelde 14-20 en ik rook mijn kans: 47-41 36x47; 34-30 47x7 omdat damslag vóór gaat!; 30x10 7-1; 10-5 (want op 10-4 slaat zwart 1x5). Nu speelt een andere regel: je mag niet meer dan drie keer achter elkaar met je dam spelen. Dat betekent dat zwart nu met een schijf moet. Dat was voor mijn tegenstander reden om maar remise aan te bieden. Beetje flauw om zo een punt te verdienen natuurlijk.

De derde partij weer met wit. Mijn tegenstander, dochter van een der sterkste Friese dammers, verraste me hier na 32-27 met 25-30 en wit 34x12 (via 25, 5 en 14), zwart 8x50 (via 17, 37 en 39). Ik stond perplex, want het ging zo lekker. Speelde nog 48-43 3-9; 35-30 50x47 (via 20); 46x48 en ik gaf het weer eens veel te vroeg op. Rechts ligt een open veld en volgens kenners had wit nog alle kans. Een moeilijk spul, dat Fryske spul.

Het zou mooi zijn als we weer eens een clubavond in Enkhuizen konden houden. Wie wil?