Featured

In memoriam Bram Duijn

In memoriam Bram DuijnOp 4 mei overleed Bram Duijn, acht dagen vóór zijn 77ste verjaardag. Bram was in zijn jonge jaren lid van de club, maar moest stoppen doordat hij een bestaan als vrachtrijder had gekozen. Altijd ’s avonds laat thuis en ’s morgens weer vroeg op, dat viel met een damclub niet te combineren.

Nadat hij was gestopt met werken, overwoog hij nog om weer te gaan dammen, maar de clubavonden stelden toen al niet veel meer voor, dus kwam het er niet van.

Bram werd lid van de club in het seizoen 1959-1960, als lid van een groep van 13 jeugddammers, van wie de meesten het jaar ervoor onder leiding van Thomas Lub in het gebouw van Jeugdbelangen hadden gedamd. Acht van die dertien waren toen leerling van de Groen van Prinsterer Mulo school. Dammen was in die tijd een besmettelijke ziekte. Er werd een speciale derde klasse gevormd, waarin Hans Elbertsen met kop en schouders boven de anderen uitstak. Bram werd 13de in dat eerste jaar, één plaats hoger dan Q van Dijk. Het jaar erop eindigde hij echter al als tweede, achter ondergetekende.
In het seizoen 1961-1962 werd het dus tweede klasse: Hans Elbertsen kampioen, ondergetekende zesde en Bram 11de van de 14. Het jaar erop was Hans Elbertsen wegens studie naar elders vertrokken. Ik werd derde en Bram 5de. Excelsior dus. Q van Dijk was intussen ook gepromoveerd, maar eindigde onderaan. Het jaar was overigens een teleurstelling voor Thomas Lub, want van die glorieuze jeugdgroep waren wij de enige overlevenden.


Maar het jaar erop, 1963-64, komen we Bram niet meer tegen in de eindlijst. In 1966-67 kam hij echter weer terug. We hadden dat jaar alle spelers bij elkaar gegooid en vervolgens gesplitst in een A- en B-groep. Bram werd 6de in de A-groep. De beide nummers één streden in een vierkamp om het kampioenschap, de nummers 2, 3 en 4 vormden de eerste klasse, de nummers 5 tot en met 10 een tweede klasse en daarin werd Bram uiteindelijk teleurstellend 10de. Het ging trouwens weer goed, want er was dat jaar ook nog een derde klasse en een jeugdafdeling.
En toen kwam de glorie: in 1967-68 werd Bram kampioen van de tweede klasse, met drie punten vóórsprong op de latere clubkampioen Fred Takes. Hij had de smaak te pakken, want het jaar daarna, toen ik moest verzuimen omdat ik vanwege mijn werk in Naarden woonde, werd hij meteen maar even derde in de eerste klasse, achter Henk Slok en Z.J. Plat, maar vóór een aantal gerenommeerde spelers. Weer een jaar later wist hij zich echter maar net te handhaven met een 9de plek en dat zou ook zijn laatste optreden worden.

duijn5In die beginjaren damden we in het Buyskenshuis, maar de zaal was in feite veel te klein voor 30 en meer leden. Toen de nood het hoogst was, kwam Bram met een nieuwtje aanzetten: “Mijn vader gaat Du Passage overnemen.” Het volgende seizoen speelden we in Du Passage, waar we onder vader Duijn, en later onder Rieuwert Mazereeuw, een aantal mooie jaren hadden.

Ter illustratie een partij.

Bram Duijn – Hans van der Veen 1-1
19 en 26 oktober 1968

1. 33-28 19-23; 2. 28x19 14x23; 3. 32-28 23x32 ; 4. 37x28 17-22; 5. 28x17 11x22;
Zo, dan kunnen we nu beginnen. Wie heeft dat 20 om 20 eigenlijk bedacht?

6. 39-33 10-14; 7. 44-39 14-19; 8. 50-44 4-10; 9. 41-37 7-11; 10. 47-41 1-7; 11. 31-26 10-14; 12. 37-31 18-23; 13. 33-28 22x33; 14. 38x18 12x23;

duijn2

15. 42-38 7-12; 16. 41-37 12-18; 17. 37-32 8-12; 18. 35-30 2-8; 19. 40-35 23-29;
Mij leek (nu) 16-21x22 wel aardig

20. 34x23 19x37; 21. 31x42 14-19; 22. 44-40 5-10; 23. 30-25 10-14; 24. 46-41 19-23; 25. 41-37 14-29; 26. 25x14 9x20; 27. 37-31 12-17; 28. 39-34 20-25; 29. 49-44 8-12; 30. 44-39 17-22; 31. 39-33 23-28;

duijn3

Jammer van dat gat op 8. Zou 3 op 8 staan, dan kon nu 25-30, 34x25 gedwongen, 16-21 26x28, 23x32 38x27, 15-20 enzovoort.

32. 34-29 28x39; 33. 43x34 3-8; 34. 48-42 11-17; 35. 43-39 19-24; 36. 29x20 25x14; 37. 35-30 6-11; 38. 40-35 22-27; 39. 31x22 18x27; 40. 45-40 12-18; 41. 42-37 8-12;
Hier werd de partij afgebroken. Zwart had één uur en 21 minuten gebruikt, wit één uur en 12 minuten. Dat is samen net ruim twee en een half uur. Het zou best eens kunnen dat de partij pas later op de avond was begonnen. Het is ook niet onmogelijk dat ik speciaal naar Enkhuizen was gekomen om te dammen en mijn laatste trein moest halen.

42. 39-33 17-22; 43. 37-31 11-17; 44. 34-29 13-19; 45. 30-24 19x30; 46. 35x24 14-19; 47. 24x13 18x9; 48. 40-34 9-13;

duijn4

Door eigen schuld, dat wil zeggen: een aantal zwakke voortzettingen, is zwart in een verloren positie komen te staan. Op dit moment kan wit het al uit maken met 29-23. Zwart zal 15-20 moeten spelen; wit 33-29 13-18; 34-30 16-21; 30-24 20-25; 23-19 en zwart heeft geen zet meer. Echter:

49. 34-30 13-19; 50. 38-32 27x38; 51. 33x42 16-21; 52. 42-38 21-27 ;
53. 30-25 19-24; 54. 29x20 15x24; 55. 38-33 27-32; 56. 33-29 24x33;
57. 25-20 33-39; 58. 20-14 39-44; 59. 14-10 44-49; 60. 10-5 32-38;
61. 5-46
en tot remise besloten.

Dit is een mooi voorbeeld om Bredero er maar weer eens bij te halen: Het kan verkeren. Waar wit toch straal gewonnen stond maar verzuimde toe te slaan, zou hij het in het eindspel nog bijna oplopen.